دولت فعلي عميقا غيرفرهنگي است، يعني تا 40 همسايه اطراف دولتمردان نيز نمي توان شخصيتي فرهنگي يافت. بنا بر همين، مثل ادوار پيشين و دولت دوم خرداد، حتي نمي توان با اين دولت مخالفتي فرهنگي داشت و اين عدم ورود به فرهنگ البته از معدود بخت ياري ها در روزگار ماست. در چنين شرايطي و با گمانه زني هايي كه راجع به نامزدهاي منصب وزارت ارشاد ديده ايم، به گمان من، ادامه وزارت جناب صفارهرندي، با توجه به تجربيات چهارساله و همچنين سلامت نفس وي، به نفع فرهنگ مملكت است. البته اگر وي مايل به ادامه همكاري با دولت نباشد، در ميان شخصيت هاي معتمد دولت، جناب مجتبي رحماندوست انسب و اليق افراد است. به هر صورت، هر كه پست وزارت دولت دهم را در اختيار بگيرد، اگر بخواهد چيزي از فرهنگ باقي بماند، مجبور به تغييرات وسيع در سطح معاونان و مديران است؛ خاصه در معاونت فرهنگي كه نياز به يك گردگيري عمومي از بالاتا پايين دارد، ديگر حوصله بحر فرهنگ سر رفته است، از دست اين چهار تا و نصفي كه به صورت دوري، هم مميز كتب داستاني هستند و هم داور داستان هستند و هم برگزيده جشنواره هاي داستاني هستند و هم سياستگذار داستان هستند و هم ناشر، هم مخاطب و هم منتقد جلسات داستاني كتب خود هستند و هم كارشناس خريد كتب داستاني خود براي كتابخانه هاي عمومي هستند و هم...
در همين رابطه :
ماخذ: اعتماد ملي
