در ادامه‌ي سوء مديريت‌هاي معاونت فرهنگي ارشاد به جز مطلبِ زير، اين مطلب را نيز بخوانيد.
http://www.asha.ir/archives/1876 آتش‌بازي در نمايش‌گاه كتاب

اين مطلب را نيز از مختاباد بخوانيد در موردِ نمايش‌گاه‌هاي استاني
http://khabaronline.ir/news-41470.aspx
این نکته امری طبیعی است که در یک بازار، آن هم بازار تقاضای کتاب، که میزان تقاضاها محدود است و جیب متقاضیان بسیار تُنک و کم‌مایه،وقتی امر بر انتخاب بین نمایشگاهی با 40 درصد تخفیف و 350 میلیون تومان بن و یارانه در یک سو، و کتابفروشی‌ای بدون تخفیف و با قیمت پشت جلد، در دیگر سو باشد، متقاضی به کدام  سمت رو کرده و کدام یک را انتخاب خواهد کرد؟

روز گذشته، رسانه‌ها خبر تغییر در ترکیب داوران بخش داستان کتاب سال را از قول علی شجاعی صائین رسانه‌ای کردند.  با این اتفاق، حتا کسانی که تا کنون دلیلِ نامعلوم بودن اسامی داوران کتاب سال را در نمی‌یافتند، برهان قاطعی یافته‌اند. این، درحالی‌ست که کم‌تر از ۱۷ روز به زمانِ رسمیِ اعلامِ نتایجِ این‌دوره از کتاب سال جمهوری اسلامی ایران زمان باقی است.

در بیست و هفتمین دورهٔ کتاب سال جمهوری اسلامی ایران، حدود ۹۸۵ اثر در بخش داستان تألیفی بررسی می‌شوند و سرانجام، در ۱۹ بهمن‌ماه، اسامی برگزیدگان در بخش‌های مختلف، اعلام می‌شود. دوباره مرور کنیم: ۹۸۵ اثر. و این، صرفِ نظر از آثار دو یا چند جلدی است. در یک حساب سرانگشتیِ سرانگشتی، اگر فرض را بر این بگذاریم که هریک از این آثار، به طور میانگین ۲۰۰ صفحه‌ای است، داورانِ صادق، باید رقمی حدود صد و نود و هفت هزار صفحه را بخوانند.

هر اهلِ تخیلی که دو پاراگراف بالا را خوانده باشد، دربارهٔ داورانِ تازهٔ بخش داستان کتاب سال جمهوری اسلامی ایران، چنین نظری خواهد داشت:

احتمال: داورانی که روز گذشته به جمع داوران پیوسته‌اند اسطوره‌های ناشناخته و نخبه‌های بی‌همتایی هستند که می‌توانند در عرض ۱۵ روز، چند صد هزار صفحه کتاب بخوانند.

اما این، بخشِ ساده‌تر و تازه‌تر ماجرا است. برای آن‌که به عمقِ اهمیت و برنامهٔ «کتاب سال جمهوری اسلامی ایران» پی ببریم، باید به گورستان اخبار برویم و اندکی نبش قبر کنیم:

■ یازدهم اسفندماه ۸۷ / محسن پرویز گفت: در حوزه‌هایی که جایزهٔ جلال آل احمد قرار است برگزیده داشته باشد، جایزه‌ٔ کتاب سال را نخواهیم داشت… بخش‌های مربوط به جایزه‌ٔ جلال را به منزله‌ٔ منتخب کتاب سال تلقی می‌کنیم و برگزیدگان جایزه‌ٔ جلال در جایزه‌ٔ کتاب سال داوری نخواهند شد.

■ سیزدهم دی‌ماه ۸۸ / علی اوجبی –دبیر کتاب سال- از افزایش داورانِ جایزهٔ جلال آل احمد به جمع داوران بخش داستان کتاب سال خبر داد و گفت: گروه ادبیات داستانی دارای اهمیت زیادی است و از این رو، سعی کردیم بار دیگر و پس از جایزهٔ ادبی جلال، آثار این گروه را مورد بررسی و داوری قرار دهیم. بر این اساس، با افزایش اعضای هیئت داوران جایزهٔ جلال و کمک گرفتن از داوران جدید، آثار این گروه مورد بررسی و داوری قرار خواهند گرفت.

■ دوم بهمن‌ماه ۸۸ / علی شجاعی صائین –رئیس خانه کتاب گفت: به دلیل جلوگیری از تکرار نتایج جایزه جلال آل‌احمد -که بخش ادبیات آن برگزیده‌ای نداشت- ترکیب داوران این بخش از کتاب سال تغییر کرد.

حرفِ اهل تخیل را گفتیم. اما اهلِ تفکر با دیدن این اخبار و اقوال متضاد چگونه می‌اندیشند؟ با این وصف، داوران حق دارند از اعلام نام‌شان پرهیز کنند، چون نام‌شان پشتِ کاری غیرحرفه‌ای می‌آید و اعتبارشان را تحت تأثیر قرار می دهد. اهالی ادبیات هم دیگر می‌دانند جایزه‌ای که داورانش را ۱۵ روز مانده به اعلام نتایج تغییر می‌دهد و در عرض کم‌تر از یک سال، چندین بار روندِ داوری‌اش متحول می‌شود، چقدر حرفه‌ای و قابل اعتنا است. منِ خبرنگار هم می‌دانم وقتی ساعت ۱۳:۰۵ با شماره تلفن روابط‌عمومی کتاب سال که در سایتِ رسمی جایزه آمده است تماس می‌گیرم و می‌شنوم: «اشتباه است»، با چطور جایزه‌ای طرف هستم. به همهٔ این‌ها اضافه کنید هک شدن سایت رسمی جایزه کتاب سال را و وارد نشدن اطلاعاتی مانند «آئین‌نامه» و… را.

به گمان من، در اثبات بی‌آبرویی جایزهٔ کتاب سال جمهوری اسلامی ایران، نقل همان جملات متضاد بالا از معاون وزیر و رئیس مؤسسه برگزارکنندهٔ جایزه، کافی است. بگذارید نظرِ اهالیِ معاونت فرهنگی وزارت ارشاد را هم بپرسیم: اساساً بیت المال و احترام به افکار عمومی چقدر مهم است؟

و نیز پیش‌تر دربارهٔ جوایز خصوصی گفته بودم: خودگویی و خودخندی