اما چرا سوگ بزرگ؟ گرچه دیر، به آنی دریافتم که حصه‌ای از وجود که سهم من و ما شد بعد از حضرت باری که وجود مطلق بود و صاحب وجود، فقط از دروازه‌ی وجود والدین ما گذشت و از همین روست که میان والدین و حضرت باری هیچ واسطه‌ای از انبیا و اوصیا و اولیا نیست در آیات احترام‌آمیز الهی، آن چنان که میان بنده‌گی و شرک و از آن سو احسان به والدین و اف به ایشان فاصله‌ای نیافتاده است.

پس سپاسی به اندازه‌ی هستی‌م به هستان عالم که ما را در این نیستی ظاهری، باطنا تنها نگذاشتند...

رضا امیرخانی