خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: فرهنگ و ادب - كتاب
نشست نقد و بررسي رمان «بيوتن» نوشته رضا اميرخاني در فرهنگسراي پايداري برگزار شد.
به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، جواد جزيني - منتقد ادبي و داستاننويس - در اين نشست، سخن خود را با معرفي برخي از آثار داستاني بلند اميرخاني چون «ارميا»، «من او» و «از به» آغاز كرد و به تبيين مشتركات ساختاري آنها پرداخت.
او در تبيين مشتركات ساختاري آثار داستاني بلند اميرخاني به تشابهات شخصيتي مصطفي در كتاب «ارميا» و درويش مصطفي در كتاب «من او» پرداخت و افزود: اين دو شخصيت كليدي در نخستين و دومين اثر اميرخاني، در آثار ديگر او نيز به اشكال ديگر و به شكلي نامحسوس ديده ميشوند.
اين منتقد ادبي در ادامه با روايت داستان رمان حجيم و 480صفحهيي «بيوتن»، آن را كتابي به نگارش درآمده با ساختاري پستمدرن دانست و اظهار كرد: كتاب «بيوتن» كه سعي در روايت تبعات جنگ در زندگي رزمندگان هشت سال دفاع مقدس در قالب زندگي ارميا دارد، در زمره نخستين آثار داستاني بلند مبين گفتمانهاي آن سوي مرزهاي تبعيدشده از كشور محسوب ميشود.
جزيني در ادامه مهاجرت را نوعي چالش فرهنگي معرفي كرد و آن را در كنار چالشهاي زباني مطرحشده در كتاب «بيوتن»، از نمادهاي بحران در جامعههاي پيشرفته دانست.
اين داستاننويس خاطرنشان كرد: از ديگر آثار داخلي متشابه با كتاب «بيوتن» ميتوان به كتاب «آينههاي دردار» هوشنگ گلشيري اشاره كرد.
او اين كتابها را معرف آمريكا به عنوان نماينده بحران دوگانگيهاي فرهنگي و زباني دانست و درباره فرهنگ نگارشي اميرخاني گفت: فرهنگ نگارشي اميرخاني تا اندازه زيادي با سياستهاي رسمي ايران در مقابل آمريكا همسوست.
جزيني از آثار خارجي همسو و همهدف با كتاب «بيوتن» به كتاب «سلاخخانه شماره پنج» نوشته كورت ونهگات آمريكايي اشاره كرد و ضدآمريكايي بودن اين دو اثر و تبيين دوگانگيهاي فرهنگي غرب را از تشابهات انديشهيي نويسندگان اين دو كتاب دانست.
اين منتقد ادبي تأكيد كرد: از تشابهات ساختاري دو كتاب «بيوتن» و «سلاخخانه شماره پنج» ميتوان به وجود بازي زباني در نگارش هر دو اثر و وحدت ديدگاههاي روايي آن دو اشاره كرد.
توضيح سايت: متاسفانه رضا اميرخاني از اين نشست مطلع نبود و بدين وسيله از جناب جزيني عذرخواهي ميكند. وي در همان زمان در دانشكدهي هنرهاي زيبا براي يادوارهي شهدا سخنراني داشت.
يادمان 13 شهيد پرديس هنرهاي زيباي دانشگاه تهران با عنوان «گواه» عصر روز گذشته _9 خردادماه _ در تالار شهيد آويني برگزار شد.
به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، ساعد باقري - شاعر- در اين مراسم گفت: نبايد از شهيدان موجودات عرشي و دستنيافتني بسازيم و حتما بسياري از آنها مثل ما در دوران جنگ، ترس را تجربه كرده بودند، اما توانسته بودند از قيد و بند ترس و طمع آزاد شوند.
رضا اميرخاني نويسنده رمان «بيوتن» نيز بيان كرد: اكنون درحال نوشتن كتابي دربارهي سفرنامهام به افغانستان هستم. من بعد از انتخابات ايران، به سه كشور افغانستان، عراق و لبنان سفر كردم و زماني كه در افغانستان بودم به اين نتيجه رسيدم كه اين كشور درسهاي بسياري براي آموختن براي ما دارد.
اميرخاني بيان كرد: به لحاظ اقتصادي، اگرچه به نظر ميرسد كه افغانستان بسيار نابسامان است، اما به اعتقاد من تنها 30 سال با ما فاصله دارد اما فاصلهي ملتسازي افغانستان با ايران بسيار زياد است و به نظر من شايد 100 سال طول بكشد كه نژادهاي مختلف افغانستان در كنار هم بايستند و بگويند كه ما افغان هستيم.
اين نويسنده گفت: اما اگر ما بخواهيم به صورت معكوس به افغانستان نزديك شويم چون سرازيري است فاصلهي ما با آنها 10 سال هم نيست و بايد بسيار مواظب كشورمان باشيم و شهيدان هم به ما ياد دادند كه با چيزهاي كم و اندك ميتوان كشور را حفظ كرد.
در همين رابطه :
ماخذ: ايسنا
|