ماخذ: وبلاگ فلفل
هوالعزيز

بچه‌ كه بوديم و براي‌‌مان اسباب‌بازي مي‌خريدند، يك اسباب‌بازي بود كه خيلي دوست داشتيم. جوجه پنبه‌اي !
جوجه‌هاي كوچك لطيفي كه انگار در قوطي‌هاي رنگ غسل ارتماسي‌شان داده بودند !
قشنگي‌شان غير از لطيف بودن‌شان به اين بود كه كاملا در اختيارمان بودند. چند قدم كه راه مي‌رفتند بلندشان مي‌كرديم و مي‌گذاشتيم‌شان جايي ديگر. از بالاي ميز و صندلي ول‌شان مي‌كرديم پايين. چند ثانيه‌اي پا روي‌شان مي‌گذاشتيم و ... .
الغرض، بي‌وتن كه آمد و بعد از هفت هشت سال دوباره ارميا را ديدم، يادم افتاد به همان جوجه پنبه‌اي ها. وضعيت ارميا و كاري كه اميرخاني با او كرده، درست مثل همان بخت برگشته ها بود.
حالا اما نيامده‌ام اين‌جا كه دوباره درباره‌ي ارمياي بي‌وتن بنويسم. هم به دليل اين‌كه آن‌چه در وب راجع به بيوتن نوشته‌اند از صد و خورده اي گذشته است و هم‌چنان دارد مي‌گذرد و هم اين‌كه ارمياي مهم‌تري در كار است.
ارمياي معمر كه آمد - بعد از هفت سال - ارمياي دات‌آي‌آر هم آمد. ولي بس‌كه محجوب بود كسي كاري به كارش نداشت. اما من دارم.
ارميا دات آي آر هم مثل آن‌يكي قل‌ش، چند سالي بود كه در حال بازسازي بود. اما وقتي آمد، آن‌قدر تحت تاثير ارمياي معمر قرار گرفت كه كسي وقت نكرد لااقل نصف بد و بيراه‌هايي كه به ارمياي بيوتن گفتند را به اين يكي هم بگويند !
سئوال مي‌كنم. اگر براي ساخته و پرداخته كردن داستان ارمياي معمر هفت سال وقت نياز بود و گذاشته شد آيا براي ارمياي دات آي آر هم به میزانی که لازم بوده است وقت گذاشته شد؟ جفايي كه بر ارمياي دات آي آر رفته است به مراتب ظالمانه تر از آن‌يكي است.
بيوتن را كه ميخوانيم، مي‌فهميم كه كلمه به كلمه آن انتخاب شده است. اما سايت شخصي رضا اميرخاني را كه نگاه مي كنيم شايد بشود گفت كه هيچ انتخابي در كار نبوده است و يا شايدتر اين‌كه زيادي انتخابي شده است.