هیچ توجیهی ندارد ، که امروز ، انگشتم  یکهو این صفحه را باز کند !! 

- و این صدای تاریخی را در این شب ِ قدر، ارمیا با جان می شنود ؛ صدای امیرالمومنین را در اولین شب ِ قدر . پس فریاد می کشد :

- کجایی سهراب ؟! کجایی سهراب ؟! چه قدر بگویم آلبالا لیل والا ...

و حالا این نوبت سهراب است که صف را به هم بزند و بیاید جلو ِ سیلورمن . کنار تنه ی سدروس توی تاریکی بنشیند و پاسخ دهد :

- داداش ! گرفتاری که ناراحتی ندارد ... گرفتاری مال ِ عشق است ، مال ِ رفاقت است ... فرمود اَلبَلاءُ لِلوَلاء ... گرفتاری مال رفاقت است ...

سهراب ارمیا را در آغوش می فشارد.

- دوستَ ت دارد لامذهب! اَلبَلاءُ لِلوَلاء ... البلا للولا ..

سیلورمن دکمه ضبط را دوباره فشار می دهد :

-آلبالا لیل والا ...

و ارمیا شروع می کند به تکرار  ِ ذکر  ِ شب  ِ قدر  ِ امسال َ ش :

- آلبالا لیل والا ... آلبالا لیل والا ...  اَلبَلاءُ لِلوَلاء ...  گرفتاری مال ِ عشق است ، مال ِ رفاقت است ...  البلا للولا ..

* بیوتن / رضا امیر خانی / صفحه ۲۸۴

- راستش را بخواهی غرضم استخاره با بیوتن نبود ، اما  صبح ناخودآگاه برای دلم باز کردم و این آمد . توجیه عقلانی نمی توانم قائل شوم . یعنی ندارد در یک روز ساده  . اما امروز انگار یک صدا بود ، یک قوت .. دروغ است اگر بگویم قوت دل نداد این عبارات .. دروغ است .حالا کاش تو هم ،
به ندای سهراب درونت گوش کنی ... ارمیا ...

_تتلق...تتلق...تتلقّاهم الملائکة :صدای پای فرشتگان!( که در موقعیت آمدن دو پلیس اسب سوار زن استفاده شده است)

_یا اسم یکی از شخصیت ها (خشی) به معنای "ترسید"، که برگرفته از آیه قرآن هست:و خشي الرّحمن بالغیب...

_و یا خواندن سوره نصر برای پیدا کردن  سوزی و در همان آن مواجه شدن با دو انسان فاسد که ارمیا با خود می گوید:یدخلون فی دین الله یا یخرخون ؟؟!

_ و غیره ...

این بود که یک آمار دقیق از آیه های استفاده شده در کتاب بیوتن گرفتم.گفتم ارائه اش هم بدم تا شما هم مستفیض شین !نمی خوای بقیشو ببینی!؟

تمدنی که امیرخانی توصیف می کند ناقص است و منگل، منگل از فهم هر آنچه که رنگ آسمانی و الهی دارد. زیباترین نمایش این منگلیسم صحنه ی شکوهمند ارمیا و پارکومترهاست و رانندگانی که هر چه بیشتر در فهم رفتار ارمیا تلاش می کنند گیج تر و منگ تر می شوند. درپایان قصه وقتی سیستم از درک این موجود عجیب و ناشناخته (لحظه ورود او به گیت فرودگاه را به یاد بیاورید) عاجز می ماند برای پوشاندن تناقض های ذاتی خود به حذف آن همت می گمارد…

پانوشت: اگر کتاب را خوانده اید احتمالا احساس کرده اید که چیزی کم دارد. احساس شما درست بوده است. اگر مصاحبه های امیرخانی را دنبال کرده باشید متوجه نیم گم شده ی کتاب خواهید شد. نیمه ای که امیرخانی آن را به دلیل مصلحت اندیشی های سیاسی حذف کرده است. نیمه ای که اسم کتاب را با زیبایی بیشتری معنی خواهد کرد: بی وطن…

در وادي ادب و هنر هرگاه به بن بست مي رسيم؛ تصور مي كنيم كه ديگر راهي به سوي نوآوري و خلاقيت وجود ندارد، ولي افراد و آثاري ظهور مي كنند كه اين پندار ما را زايل مي كنند. به حقيقت قبل از كتاب «من او» مدتها بود كه منتظر چنين اثري بوديم و اين انتظار، مي رفت كه به ياس بدل شود. تا اين كه «من او»آمد و اميدي نو در دل دوستداران ادبيات كاشت! «من او»يي كه حتما خيلي از شما آن را خوانده ايد و يا لااقل تعريف آن را شنيده ايد. اين ستون تنگ را براي معرفي من او در نظر نگرفته ام كه به قول شاعر از دست و زبان كه برآيد كه از عهده وصفش به درآيد؟!! ولي اين را مي خواهم بگويم كه پس از خواندن«من او»  تصور نمي كردم رماني با اين همه تازگي و نوآوري حتي به دست خود اميرخاني خلق شود (اگر آن را خوانده باشيد منظورم را مي فهميد) . پس از خواندن اين اثر بود كه مهر «باطل شد» را بر تصور خود ديدم! و دريافتم كه خلاقيت اميرخاني نمي خشكد. خواننده اي كه شما باشيد تاكنون حرصتان درآمده كه به جاي تعريف از اين نويسنده، كتابت را معرفي كن! و نويسنده اي كه مثلا من باشم به شما مي گويم كه تعريف و معرفي هر دو از يك ريشه يعني عَرَفَ (شناخت) مي آيد. و اين شناخت تا وقتي كتاب را نخوانيد حاصل نخواهد شد. شما هم عمرا حاضر شويد وقت شريفتان را از ديدن تبليغات تلويزيون بگيريد و براي خواندن كتاب بگذاريد. (سانسورچي محترم جيم به اينجا كه مي رسد به خاطر اهانت به مخاطب فرهيخته جيم بقيه جملات را خط مي زند و من با هزار زور و زحمت اجازه مي گيرم تا اينجا را نگه دارد!)
اگر «ارميا» را خوانده باشيد و «بيوتن» را هم بخوانيد؛ خواهيد فهميد كه بيوتن ادامه زندگي ارمياست ولي ادامه داستان وي نيست، يعني با داستان و فضاي جديدي رو به رو مي شويم زيرا داستان مربوط به سالها بعد مي شود زماني كه آرمان و ايده آل و حقيقت به سخره گرفته مي شود با اين اوصاف باز هم گريزهايي به گذشته ارميا مي شود كه اين باعث خواهد شد خود كنار «ارميا» را هم بخوانيد.
اگر ارمياي «ارميا» را تنها يافتيد؛ ارميای «بيوتن»به مراتب تنهاتر است. ارميايي كه نه تنها، تنهاست بلكه پرصداييِ اطراف مجال توجه به نداي دروني اش را از او گرفته است. در عصري كه : «كلُّ دَرهم عِندَهم صَنَم»كه هر درهم نزد ايشان بتي است. ارميا در جايي زندگي مي كند كه او را تنها نمي گذارند تا به تنهايي اش بگريد. جايي كه آسمان خراش ها نه فقط دل آسمان را خراشيده اند كه جايي براي ديدن آسمان هم نگذاشته اند.نويسنده با ذهن تواناي خود بين كلمات و تصاوير پل هايي مي زند كه شايد به نوعي سينمايي محسوب شود از فِيد كردن تا ديزالو و...

در نهايت اين شما هستيد كه بايد اين كتاب زيبا را بخوانيد و ببينيد اين تعريف ها ره به جايي نبرده است!!!
========================================

ادم بی وتن به شدت غریب است به همان اندازه که قریب است تو می توانی به همان اندازه که نمی فهمی اش درکش کنی و به همان اندازه که گاه دوستش داری از او متنفر شوی ...این که چه شد و چه بود و چه خواهد شد بماند که به قول راوی آقای رضا امیرخانی ایتس نان آو مای بزینس