کتاب > نویسندگان و مولفان- رضا امیرخانی موفق‌ترین نویسنده از نویسندگان دهه 50 یا به‌عبارت دیگر، نویسندگان جنگ‌ندیده ادبیات جنگ است.

او سال1352 به دنیا آمده. یعنی پایان جنگ 15ساله بوده؛ نه آنقدر بزرگ که بتواند سلاح بردارد و نه آنقدر کوچک که چیزی یادش نماند. امیرخانی هم مثل کاتب و بنی‌عامری، خیلی زود کارش را شروع کرد و خیلی زود هم به شهرت رسید. این نویسنده که از بچه‌های سازمان استعدادهای درخشان است، در دبیرستان علامه حلی تهران درس خوانده و فارغ‌التحصیل مهندسی مکانیک از دانشگاه صنعتی شریف است. او مدتی سردبیری سایت لوح، ارگان نویسندگان ادبیات پایداری را برعهده داشت و از سال۸۴ تا ۸۶ یعنی 32تا 34سالگی، رئیس هیأت مدیره انجمن قلم ایران بود.

اما آنچه امیرخانی را به نویسنده‌ای موفق تبدیل می‌کند، اینها نیست. امیرخانی خیلی زود در 26سالگی، پس از انتشار رمان موفق «من او» طرفداران پرشماری برای خود فراهم آورد و آنطور که می‌گویند تا‌کنون بیش از 500هزار نسخه از کتاب‌های او به فروش رسیده‌است. البته موفقیت‌های امیرخانی حتی پیش از من او آغاز شده بود. رمان اول او «ارمیا» که در 22سالگی منتشر کرد، جایزه 20سال ادبیات داستانی را به‌دست آورد و نام او را در کنار نویسندگان بسیار باسابقه‌تر و بزرگ‌تر قرار داد. موفقیت این دو رمان باعث شد بعد از آن هم نام امیرخانی همواره با فروش زیاد همراه باشد، هرچند که کارهای او از نظر مفاهیم ارزشی و نگاه از نزدیک به جنگ، شباهتی به آثار نویسندگانی چون دهقان و قیصری ندارد. در واقع نوشته‌های امیرخانی بیشتر به سبب تکنیک‌های ساختاری و فرم روایت مدرن و جذاب، مخاطبانش را جذب می‌کند تا مفاهیم و محتوا. مجموعه داستان «ناصر ارمنی» دومین اثر امیرخانی است که در سال۱۳۷۸ یعنی همزمان با من او منتشر شد.

«از به»، «بیوتن» و «قیدار» کارهای داستانی دیگر امیرخانی هستند. اما ازجمله ویژگی‌های کم‌وبیش خاص امیرخانی، علاقه به کارهای غیرداستانی است. سفرنامه «داستان سیستان»؛ حواشی مسافرت رهبری به استان سیستان و بلوچستان، «نشت نشا»؛ مقاله‌ای بلند درباره پدیده مهاجرت، «سرلوحه‌ها»؛ گزیده‌ای از یادداشت‌های سایت لوح، «نفحات نفت»؛ جستاری در فرهنگ مدیریت نفتی و سفرنامه «جانستان کابلستان»؛ یادداشت‌های سفر به افغانستان، کارهای غیرداستانی او هستند.

پرفروش​ترین رمان سال که بازگشتی به دوران لوطی​گری است و از اردیبهشت تاکنون 6 بار تجدید چاپ شده

یک رمان عاشقانه و خواندنی که بیش از 25 بار تجدید چاپ شده و هنوز هم مخاطب دارد

ساکنان تهران برای تهیه این آثار کافی است با شماره 20- 88557016 سامانه اشتراک محصولات فرهنگی؛ سام تماس بگیرند و آن را در محل کار یا منزل _ بدون هزینه ارسال _ دریافت کنند. باقی هموطنان نیز می توانند با پرداخت هزینه پستی، تلفنی سفارش خرید بدهند.

سرت را دوباره با همان "من او" ی امیرخانی گرم کردی اما چیزی نفهمیدی

گذاشتیش کنار .. حالت که سر جا آمد دوباره سراغش رفتی باورت نمیشد دو فصل ورق خورده اند

و تو حتی خواندن دو کلمه اش را هم به خاطر نمی آوری !

و دووباره میخوانی جملات مصطفا درویش را   : (( تنها بنایی که اگر بلرزد محکم تر

میشود دل است !  دل آدمی زاد . باید مثل انار چلاندش ، تا شیره اش در بیاید .

 حکما شیره اش هم مطبوعه ...

قبول حق .. عاشقی که هنوز غسل نکرده باشه حکما عاشقه .

 نفسش هم تبرکه ... یا علی مددی !   )) 

و غرق شده در افکار کتاب را میبندی و یاسین میخوانی و قلبت را به قلب قرآن میچسبانی

و ریپلی میکنی مداحی مورد علاقه ات .. حاج محمود را

و چشم هایت را میبندی ! ...

-- می بینی ؟غرق تماشاست .

-- اما به سمت راستی نگاه می کنه.شما گفتی طرف چپی مال منه .

-- هیچ سری به خودش نگاه نمی کنه . همیشه به رفیقش ، به تن رفیقش نگاه می کنه.این اول لوطی گریه.

تا خوب شیره اش در بیاید.

"رضا امیرخانی/من او"

رضا تنها ...، *زهرا بانو*، معين، ♥ حنا خانوم ، سارا زيبايي، پلاكهاي رقصان، *زهرا، زندگي كارواني، توحيدي، غزل صداقت، *سايه صداقت، طيبه♥علي

وخانه نشيني مريم خواهر علي و نرفتن به مدرسه و در نهايت رفتن مريم و مهتاب به فرانسه داستان‌هايي است که در حاشيه داستان من او روايت مي‌شود.من او" روايت عشق علي فتاح است، آخرين پسر بازمانده خاندان سرشناس فتاح و مهتاب، دختر نوکر خانه زاد اين خانواده. عشقي که ما در خط سير داستان مي بينيم، عشقي است پاک ولي خام که در کوره زمان و با دست "درويش مصطفي" آبديده مي شود. - پروانگي

زماني که علي؛ مهتاب را فقط براي مهتاب ميخواهد، نه هيچ چيز ديگر. وقتي شرط محقق ميشود؛ درويش مصطفي همانطور که سالها قبل قول داده بود خبر ميدهد که فردا براي خواندن خطبه عقد مي آيد، ولي وصال مهتاب و علي در روي زمين صورت نميگيرد... اگر تا به حال اثري رو از اميرخاني نخونديد حتما با اين کتاب شروع کنيد تا با قلم اين نويسنده بيشتر اشنا بشيد بعضي از قسمت هاي زيباي کتاب: - پروانگي

البته نا گفته نمونه که اوج لوطی گری و مرام تو کتاب "قیدار" مشاهده می کنید....

اولین نکته فرو خوردن خشم ... تو خیلی از قسمت های این کتاب ها و تو دنیای واقعی می بینیم  که ادم های بزرگ و لوطی با این که می تونن حسابی حال طرف مقابل رو بگیرن اما .... و ادم به بزرگیشون پی می بره و می فهمه که چه لذتی داره در عین قدرت بخشنده باشی...و زیر لب در کمال خشم می گن ...یا علی مددی...

دومین نکته ای که جلب توجه می کرد این که هیچ موقع به ناحق با کسی در گیر نمی شدند و سعی می کردن تا موقعی که خونشون به جوش نیومده حالی به طرف ندن....یا علی مددی ...

نکته سوم که باید نکته اول می شد و من رعایت نکردم مولا علی ه که الگوی همه لوطی ها و مردای عالمه ...تا عشقی به مولا نباشه لوط و لوطی گری به وجود نمی اد... یا علی مددی....

اگه هر کاری می کنی محرم  و صفر جای خودشو داره باید حرمتشو نگه داری و پاک پاک باشی...البته لوطی های ما همیشه پاک و آسمونی ان....یا علی مددی...

اون قدر با ابهتن که زنگ زور خونه ام طاقت نمی اره به احترامشون به زنگ در می اد....یا علی مددی...

ناموس مردم ناموس خودشون و بی ناموسی رو با خون پاک می کنن و یه چتری ان برای اهل محل و چش چرونی تو مرامشون نمی گنجه...یا علی مددی...

دل هاشون اون قدر نازکه که وقتی کسی کمک لازم داره تحمل نمی کنن و مخفیانه یا اشکارا می رن کمکش عین خود مولا....یا علی مددی....

تو مرامشون رفاقت تا ابد باقیه و براش باید جون داد تا ادای دین رفیق کنی "رفاقت گودی و غیرگودی بر نمی داره " ....

یا علی مددی...

ولی من خیلی  از این لوطی ها رو می شناسم که کسی به این چشم بهشون نگاه نمی  کنه چون همه کاراشون  مخفیانه است و فقط برای رضای مولا...دست مارم بگیر لوطی ....یا علی مددی....

ب چ ش م: چشم انتظار دعاهاتم "با.."

قدر این شب های قدر را می دانم . قدرتی می دهند به ادمی که قادر می شود به قاعده ی یک ع ا ش ق دوست داشته باشد ...

برایم دعا کن . چشم هایت نظر کرده اند .انقدر که عاشق می کنند انقدر که جان می بخشند انقدر که معنا می دهند و این ها همه معجزه اند و معجزه خاص ه نظر کرده ها ست.

نذر کرده ام به چشمی که نظر کرده است دخیل ببند ولی به وقتش !!! صبر کن بی تابی راست کار ما نیست  ( ان الله مع الصابرین )

یاعلی مدد!

( تقریبن هم نثر رضا امیرخانی )

رضا امیرخانی کارنامه‌ای مشخص دارد. جوان نویسنده‌ای که بی‌تعارف‌های معمول رسانه‌ای، خوب می‌نویسد و حتی توانسته است بسیاری از منتقدان خود ـ‌که بیشتر منتقد اندیشه‌های او هستند تا قلمش‌ـ را نیز با داستان‌های خود اقناع کند. امیرخانی در «من او» نگاهی به بخشی از تاریخ کشور دارد که خود فضای آن را درک نکرده است. اتفاقی که توسط او و در قیدار نیز افتاد. داستان من او روایتی است از اتفاقات پیش از انقلاب که به صورت فلش‌بک روایت می‌شود. داستان در سال هزار وسی صد و دوازده هجری شمسی و در خانی آباد می‌گذرد. عشق علی نوه حاج فتاح و به مهتاب دختر اسکندر و رفاقت کریم و علی و داستان‌های از برادر مهتاب، هفت‌کور و آمدنشان به خانی آباد و رفتنشان به فرانسه، سرکار عزتی و چادر کشیدن‌های او از سر زنان محل، خانه نشینی مریم خواهر علی و نرفتن به مدرسه و در نهایت رفتن مریم و مهتاب به فرانسه داستان‌هایی است که در حاشیه داستان من او روایت می‌شود.

ایام ماه مبارک رمضان فرصت بسیار مناسبی است تا این کتاب را تورق کنیم و ضمن این که از خون دل خوردن زنان پاکدامن کشور در حفظ حجاب خود در زمانی که چادر به سر داشتن جرم به حساب می‌آید با خبر شویم،‌رمانی پر کشش و جذاب را نیز خوانده باشیم. رمانی که هنوز بسیار از مخاطبان امیرخانی او را به این کتاب می‌شناسند. «من او» را سوره مهر برای اولین بار منتشر کرد و بعدها نیز چاپ‌های بسیاری از این کتاب را روانه بازار کرد و نهایتا امیرخانی برای تجمیع آثار خود در یک انتشارات امتیاز انتشار کتاب خود را به افق سپرد.

"من او" از  رضا امیر خانی

رضا امیر خانی در سال 1352 در تهران متولد شد و دارای مدرک کارشناسی در رشته ی مکانیک است."من او" تلاشی است هنمرمندانه برای نشان دادن برهه ای از تاریخ ایران.نشان دادن فضای تهران قدیم،روزهای کشف حجاب و حتی شخصیت نواب. یکی از جذابیت های "من او"  رسم الخط ویژه ی آن است. ویژگی خاصی که در آثار موفق بعدی امیرخانی تکرار میشود. با این شیوه ی نگارش، خواننده به معانی دیگر یک کلمه ی کاملا معمولی توجه میکند. انگار امیرخانی میخواهد ذهن خاننده اش را ئادار کند تا اینکار را با کلمات روزمره اش بکند و به معانی عمیق تری برسد!

...عاشقی که هنوز غسل نکرده باشه،حکما عاشقه،نفسش هم تبرکه...

*قسمت هایی از ص101 کتاب "منِ او"  نوشته ی رضا امیرخانی*

این کتاب واقعا قشنگه.اولین رمان ایرانی که از خوندنش خیلی خیلی خیلی خوشحالم.

مردونگی،شرافت،عزت،عشق،کودکی،...هر چی که فکرشو بکنی!عاشقشم.(تبلیغ نبودا فقط جمله هارو دوس داشتم نوشتم)

سخن بارانی :

علی چشمهایش را بست .سعی کرد قیافه مه تاب را به خاطر بیاورد.

-موهایش آب شار قهوه ای، قدش تا این جای من (سرشانه هایش را نشان داد) ،سنش پنج سال کوچک

تر،حرف زدنش آرام،ریز بخندد،وقتی می گوید ((علی)) سرش را روی شانه هایش کج کند، لب هایش مثل

غنچه ی گل یاس ،اصلش باید بوی یاس بدهد...

http://smf1370.blogfa.com/post-450.aspx
...-تیر91
آقاي درويش مصطفا؛

دل آدم مثل اناره، درست! بايد چلاندش، درست! حكما شيره اش مطبوعه، درست!

اما دل آدم را كه مي تركانند، ديگر شيره نيست، خونابه است .. باز هم مطبوعه؟