نظر من این است که این دو ایده ال گرایند شدید و مذهبی و عارف مسلک و می خواهند دنیا بهتر شود که نمی شود پس به عزلت می رسند در داستانهایشان و در زندگی اشان. این نظری است که من هیچ دلیلی برای اثباتش ندارم بخصوص که هر دو زنده هستند و می توانند بیایند بگویند چطور دارند زندگی می کنند یا قصد دارند زندگی کنند. اما از گفتن نظرم ابایی ندارم چون دارم دسته بندی اشان می کنم برای خودم و از نوشته هایشان این برداشت را داشتم.

راستش به نظرم مستور بدتر از امیرخانی است چون اگر امیرخانی نثر خود ساخته و من در آوردی دارد، مستور نثر آشفته و غیرفرهیخته ای دارد و علاوه بر آن، بد هم روایت می کند. شاید طرح داستانها یمستور اجتماعی و مربوط به زندگی به روزمره ما باشد (البته به جز این من گنجشک نیستم که عجب چرند انزوا طلبانه ای بود)، اما او بد قصه را می گوید قصه ای که می شد خوب تر تعریفش کرد. من جای مستور بودم بیشتر از سینما به ادبیات جهان رو می کردم تا ببینم شاهکار نویسان ادبی چطور داستان را تعریف می کنند و کمی از اآنها تقلید می کردم تا اثرم هوشمندانه تر به نظر برسد. از الف شروع کردن به یاء رسیدن هنر زیادی نمیخواهد مادربزرگهای ما همه همینطور قصه می گفتند. باز امیرخانی این نوع قصه گفتن را بهتر می داند یا راستش خوب هم می داند به خصوص در من او که به نظر من شاهکاری بی نظیر در نوع خود است در نوع داستان گفتنش.

ارمیا چیزی نگفت. یادش افتاد که دو هفته بیشتر نمانده است به ماه رمضان و پس حالا ماه شعبان است و عجب... نیمه ماه شعبان و یاد میدان خراسان و چراغانی های مردمی افتاد که بدجوری می زدند تو پوز چراغانی های دولتی... و حتما سهراب اگر بود الان داشت یک دیگ آب و تخم شربتی را هم می زد تا صلواتی بدهد به ره گذران گذر امامزاده یحیا که از زیر ریسه های پرنور سبز و زرد می گذشتند.

بیوتن- رضا امیرخانی

.

گفتم یادت نره ها! ظهر نیمه شعبان٬ امامزاده یحیا٬ به نیابت از... پرسید میدونی من الان کجام؟ گفتم از کجا باید بدونم؟ گفت داریم سر در امامزاده یحیا ریسه های سبز و زرد می بندیم!!! گفتم الیه یصعد الکلم الطیب...

پ.ن.

ماهی که پخت آرام می گیرد. همه خامی ها برای وقتی است که پخته نباشد!

مَردِ پالتو پوش، کتاب ها را، با جلد و رنگ های متفاوتِ شان، از قفسه ی کتاب فروشی بیرون آورد و وارسی کرد. چند تا جدید توی شان پیدا کرد، که مربوط به خاطره ی شهدا بود و بیشتر؛ توسط همسران شان گِرد آوری شده بود. اما رمان تازه ای در کار نبود. باید کتاب سوم اش را پیرامون دفاع می نوشت و این را پس از این که آسید مقداد، هفته ی پیش، دو سه ساعت بعد از خاطره هایی که برایش تعریف کرده بود و شیمیایی کارش را ساخت، در یافته بود. و یقین کرده بود. هزینه ی کتاب های تازه را با خانم فروشنده حساب کرد و سمت خانه به راه افتاد.

- سلام

- سلام. باز هم یک مشت کتاب جدید؟ باز هم نهیلیستی و چه می دونم پوچ و… آخرش می کشنت.

- نه آرمی. این مدت عوض شدن کتابام. این ها شاید…

عکسِ امام روح الله، یادگارِ آسید مقداد، جایی نزدیک به پالتوی آویزان نویسنده، و آن طرف تر کلی کتابِ چیده شده تویِ کتاب خانه یِ چوبی و آن طرف تر یک میز مطالعه و لب تاپ و آقای نویسنده و آقای نویسنده می نویسد از صداهایی که فضای اتاق را پر کرده است…:

- سیـّـد! آسیّد مقداد! رسیدن پشتِ تپه عراقیا.

- حالا وقتشه.توی تله افتادن. بزنید. یه فشنگ رو هم نباس با خودشون برگردونن.

- این کیه آسید؟

- اِ. تو این جا چی کار می کنی؟ آهای! آقا پالتویی. خبرنگارِ؟ تو این گیر و ویر کی اینو اورده این جا؟

- مقداد! آسید مقداد! غافلگیر شدن. دارن عقب می رن. چار تا تانکشونم زدیم…

- الله اکبر… الله اکبر… خمینی رهبر…

دشمن شیمیایی که زد، سربازان شان را با ماسک فرستاد تا نیمه جان ها را خلاص کنند. آسید مقدادِ بی هوش را مرده پنداشتند. حال آن که زنده بود و نزد خدا روزی…

مَرد از اتاق کارش بیرون آمد و نشست پیشِ آرمیتا که پرتقالی برایش باز کرده بود و توی بشقاب، روی میز گذاشته بود. آن را که بر داشت، دشمن – با ماسک – توی چشم هاش رژه رفت و به شدت سرفه اش گرفت و آرام، خون از بینی اش، رویِ رگه های پرتقال جاری شد. اشک توی چشم هایِ سیاهِ آرمی…

سلام.

این بالایی نامفهوم بود؟ خوب باشه یه مقدارهم مفهوم حرف میزنیم . این زندگی بدون اینترنت هم بد نیستا! مدتیه زدیم تو رفیق بازی...

* البته به شرط اینکه آن آدم بیوتن خوانده باشد.

خواهند آمد و دوباره به رسوم جاهلي بت خواهند پرستيد....اصحاب فرياد ميكشند" اَ يَعبدون الاصنام؟!

بت؟! " و او جواب ميدهد :

و الله نعم!كل درهمٍ عندهم صنم...

                                                   *************

سهراب ميگويد:درست است!همين چهارتا باي كشيده از همه ي اين لغات بامعناتر هستند و صداشان

بلندتر است.قطره را ديده ايد؟ وقتي در سكوت توي آب مي افتد چه ميگويد؟ ناگهاني از فرط خوشحالي

فرياد ميكشد "آب"! همين! و بعد راحت ميميرد و به آب متصل ميشود.اين ها چيز هايي نيست كه بتواني

اوتوشان كني!شايد تاي اختلاس را بشود ‌اما باي كشيـــــــــ ده ي تركش كمر ارميا را هرگز!توي جنگ هم

چيزهاي بامعناي زيادي بودند كه مثل همين چهارتا با بي معنا بنظر مي آمدند. گلوله تانك حرف

ميزد.ميگفت:الله....ال لـــــــاه....خمپاره ميگفت:هوووو....هر چيزي ذكري ميگفت...

                                                  *************

ارميا گريه اش گرفته است.سرش را به زير مياندازد و آرام شانه هايش مي لرزد.

_شب نيمه ماه مبارك من توي شهرك استون كنار تو چه ميكنم؟!چهار شب ديگر شب قدر است!مقدرات

من چگونه رقم خورد كه رقمشان با رقم سمت چپ اِريا كد اينجا يكي شد؟!راستي آسمان اينجا كدام

طرف است؟!الان جاي من توي آسمان بود....آسمان ششم يا هفتم يا هشتم؟شش هشت ها؟به قول

شماها چهل و هشت تا!جاي من توي آسمان چهل و هشتم بود...اِريا كد بچه ها!حالا بجاي سهراب بايد

ياد حرف او بياُفتم كه ميگفت هر چيزي ذكري ميگفت....گلوله تانك حرف ميزد.ميگفت الله ال لــــاه..خمپاره

ميگفت هوووو.....تير دوشكا ميگفت "حسين" ....حا را بعدا ميشنيدي .وقتي "سِين"حسين با "يا

حسين" همسنگرت قاطي ميشد.....انگار سينه زني ميشد يهو.....

                                                                            بیوتن ـ رضا امیر خانی

+نمیدانم چه حسی است که کتابهای قدیمی را ورق میزنم...."بیوتن" را میخوانم .خُب دیوانگی های

خودم به کنار دیوانگی های "ارمیا معمر" بازمانده قطعه چهل و هشت هم دارد بهم اضافه میشود....

منی که از رمان ایرانی و تکرار بیزار بودم.....دارم برای بار دوم میخوانمش.شاید چون تنها کتابی است که

به داستان توجه نمیکنم و فقط بدنبال فکر نویسنده هستم.....تلاش برای واکاوی رمزها و کلماتش بی

اندازه لذتبخش است بعلاوه ی شخصیت فوق جذاب کتاب که دوست داشتنی هم هست البته. و شاید

چون شبیه یک "رمان" آنهم از نوع ایرانی نیست....

+امروز بعد فاینال برای خودم یک کتاب خریدم.....مزه داد بسی!

+آنقدر کتاب هست برای خواندن.....!!!(این را چند روز پیش وقتی داشتم تو کتابفروشی میدون ولیعصر

قدم میزدم فهمیدم(!))

لازم بذکر:"بیوتن" عزیز این روزها بسیار به یادتم....